Extreme Myanmar - algemene indrukken

Eindelijk mochten we de tijdscapsule betreden. Nog nooit hebben we zoveel papieren moeten invullen om een visum te krijgen. Myanmar is een reis terug in de tijd (Myanmar should I go zie 2e bericht). In de jaren vijftig heeft Myanmar eerst vrijwillig voor een isolement gekozen om daarna door een militair regiem in dit isolement te blijven. Dit maakt dat je letterlijk meer dan 50 jaar wordt teruggeworpen in de tijd.

Credit cards worden niet geaccepteerd. Geldpinnen is onmogelijk, banken zijn er niet. Locals hebben geen bankrekening; je eventuele spaargeld draag je als sieraad (goud). Het geldsysteem ligt door de boycot volledig plat. Als reiziger moet je voldoende dollars meenemen om de reis en eventuele emergencies af te dekken. Geld wissel je achterin in souvenirwinkels en/of in vrij dubieuze zaaltjes. Natuurlijk kun je ook officieel wisselen, je wordt dan wel minimaal een factor 2 genept. Met grote stapels geld verlaat je dan het pand.

Het feit dat je mobiele telefoon het niet doet is een vreemde gewaarwording (het voelt erg vreemd om niet te kunnen bellen/gebeld worden). In Myanmar heeft vrijwel niemand een telefoon. Bellen doe je bij een stalletje aan de kant van de weg. Desondanks is contact met de buitenwereld wel mogelijk via internetcafé’s. Whizzkids weten de blokkades te omzeilen zodat je toch kunt mailen. Het nieuws in de wereld is via internet en TV (CNN, Aljazeera) gewoon te volgen; ook het nieuws over Anung San Kuu KYi...ja dus.

Een land zonder supermarket (alles koop je “vers” op straat; vaak ook wat minder vers...!) en zonder ketens (geen 7/11, geen Mac, geen Starbucks, geen... nee geen enkele keten.

In de straten staan overal generatoren opgesteld. Er is ca 6 uur per dag stroom en de stroom valt regelmatig weg. Alle hotels en bedrijven hebben daarom een eigen stroomvoorziening (Myanmar exporteert het grootste deel van z’n stroom naar Thailand.... ?!! Myanmar heeft de grootste oliereserves in Zuid Oost Azië...?!! India en China vechten om de gunsten van het regime om deze olie te mogen exploiteren?!!).

s’Avonds is het pikdonker. Gecombineerd met de kwaliteit van de wegen (overdag met een snelheid van 30 km/uur slalom tussen de kuilen door) maakt dit dat je s’avonds bijna alleen lopend ergens naar toe kunt. Het is dan ook erg stil op straat. Een vreemde, indringende gewaarwording.

Mannen en vrouwen dragen een rok (soort sarong), lekker fris in deze enorme hitte. Vrouwen hebben een soort gele make-up op hun gezicht, dit is gemaakt van boomsap/houtzaagsel (zie foto). Het eten is heerlijk.

Heel anders dan Thais; totaal niet spicy. Nadeel is dat het eten niet vers bereid wordt, maar als stoofpotje in een buffet opstelling staat opgesteld. De lauwe temperatuur in combinatie met de matige hygiene maakt dat dit paradise is voor ongewenste bacterien. Binnen 24 uur was ik dan ook gigantisch aan de diarree.

Tot zover de algemene indrukken, in deel 2 onze reis......