Rodeo, Big & Ritch, American Football en cowboys!

Zaterdag 30 september, 2006
Gisteravond was ik naar de Rodeo. Finale van de world pro tour. Tja world, ik geloof dat er alleen in de USA aan rodeo gedaan wordt. Het is dus net zoiets als het WK-korfballen. De ambiance zal zeker anders zijn. We zaten met meer dan 15.000 man in het Quest Centre, i.e. overdekte arena a la Arena in Adam. Natuurlijk het volkslied. Dit keer ondersteunt met een full screen video wall, waarop gevechtsvliegtuigen vliegend in formatie met wapperende Amerikaanse vlag werden geprojecteerd. De vrouw, in airforce uniform zong prachtig. Het is toch altijd weer een bijzonder moment.Ik kan niet anders zeggen. Het heeft wel iets, iedereen staat, hand op het hart, pet van het hoofd, gezicht naar de vlag. Een trotse natie. Na het volkslied begon het festijn. Wilde paarden, woeste stieren zeer indrukwekkend allemaal. Na elke rit werden de spannendste momenten van die rit op de video wall geprojecteerd. Dan kon je nog beter zien hoe bonkig dat allemaal is. De bereider ligt min of meer op de rug van het paard, houd met een hand een soort knop van het zadel vast, de ander hand is in de lucht. Ondertussen worden de benen en de rijder woest heen en weer geslingerd. Ongelooflijk, die kerels zijn van elastiek. Vrijwel geen enkele rijder viel eraf. Tja, je bent pro of niet. Als het fluit signaal klonk was de rit voorbij, het paard gaat dan echter nog vrolijk door, er moet dus nog steeds geconcentreerd gereden worden. Hulptroepen snellen toe,. Een man met paard komt dan naast je rijden. De deelnemer wisselt dan gewoon even van paard en “klaar is kees”. Tja, ik zou het ze niet nadoen. “De stieren” was nog indrukwekkender dan “de paarden”. Hier werden de deelnemers er meestal wel afgeworpen. Na in het stof te zijn gevallen, moesten ze maken dat ze wegkwamen, die stier huppelt namelijk vrolijk door. Soms ging het bijna mis en werden de deelnemers haast vertrapt. De rodeo clown moest dan hard aan het werk om de stier af te lijden. Tja erg indrukwekkend allemaal. Tussendoor was er nog kalf-vangen met lasso. Het gaat zo, het kalf wordt losgelaten, 2 deelnemers rijden achter het kalf aan. Man-1 gooit een lasso om de nek van het kalf, man-2 gooit eenlasso om achterpoten van het kalf. Vervolgens wordt het kalf uiteen getrokken, valt op de grond en “klaar is kees”. Natuurlijk kan je kalven op vele manieren vangen. In een ander rodeo element wort een kalf losgelaten. Je rijdt er met je paard achteraan. Gooit een lasso om de nek, stopt je paard. Je rent dan achter het kalf aan. Pakt het beet, tilt het op, gooit het op de grond, werpt een touw om de 4 poten doet er in een strik om en “klaars is kees”. Erg indrukwekkend allemaal. Duidelijk is dat de partij voor de dieren niet veel aanhangers heeft in Nebraska. Deze mensen worden hier overigens Tree huggers genoemd. Het is maar dat je het weet.

Na de rodeo, was er nog een concert. Big en Ritch. Ik heb hier zelfs een CD van. Het is een soort mengsel van country en hardrock. Zoals duidelijk moge zijn die Amerikanen weten wel hoe je een show moet maken. Dit was wederom zeer indrukwekkend. Zaal was volledig donker. Opeens vuurwerk, tja waarom ook niet vuurwerk in een zaal. Vuurpijlen, grondvuurwerk. Wauw. Daarna ronkende gitaren, snerpende violen en koude steel gitars. Zeer gave band. Brothers and sisters, I bring you love. Deze band had ook een aantal serieuze boodschappen. Een van de songs ging over Darphur. Ik weet niet of de gemiddelde Amerikaan hier iets van afweet, des te belangrijker dat er dus iets over wordt gezegd. Moet je voorstellen, midden in een concert, je hebt net een geweldig sfeertje opgebouwd gaat de leadzanger een soort preek geven over de toestand in Darphur. De zaal lag ademloos aan zijn lippen. Als bij een dominee in de kerk. Vervolgens een teartrekkend liedje. Zeer indrukwekkend. Natuurlijk de show must go on. De ronkende gitaren (doe je haar met een gitaar), de snerpende viool en de koude steel gitar gingen weer vol aan de bak. Opeens werd op de video wall een embleem van de 132nd airforce brigade getoond. Een speach over de acties waarin deze brigade was betrokken (zo’n beetje alle oorlogen van de afgelopen decennia werden genoemd, Vietnam, Nicaragua, Afghanistan, Irak), dat ze nu eindelijk een monument hadden. We must be greatful for such hero’s who are willing to sacrifice the most valuable you have. Vervolgens kwamen er 6 oud-strijders het podium opgemarcheerd. Elk van hen droeg een vlag. Sommige waren duidelijk oud Vietnam veteraan (sixty look, baard, Harley jacket), anderen waren heel oud (WOII??). De zaal werd muisstil. Langzaam maar zeker zwol er een geluid aan. Ik kon eerst niet goed verstaan wat er geroepen werd maar allengs werd het duidelijk. Usa, usa, USA, USA. De leadzanger gooide er een gebed tegenaan. Iedereen nam de cowboy hoed af, en murmelde het vers mee. Johan en ik keken mekaar aan, dit was zeker weer heel different. De veteranen marcheerden af onder luid applaus. Ongelooflijk. Vervolgens werden de ronken de gitaren weer gestart, de snerpende viool en de steel gitar ter hand genomen. De ene na de ander meezinger (alleen Johan en ik kende geen enkel liedje ) rolde door de zaal. Wat een sfeer. Dit alles afgewisseld met vuurwerk, en lasershow,. Na afloop werden er nog wat gitaren kapotgeslagen, de brokstukken de zaal ingegooid, nog wat vuurwerk ontstoken en toen was het voorbij. De TL ging aan en je landde weer op aarde. Wat een adembenemende show was dit. Ik ben fan van Big en Ritch voor het leven. Vandaag even de CD opgezet, Big en Ritch zijn wel aardig, maar geweldig nee. De show was echter onvergetelijk.

Zondag 1 oktober
Het is alweer 1 oktober. De tijd vliegt voorbij. Gisteren om 8.00 opgestaan. Na het ontbijt naar de bank gegaan. Geld overgemaakt naar NL. Toch weer heel apart dat je dat niet automatisch kan doen. De private banker had al eens eerder geld naar Nl overgemaakt. Navraag leerde dat het Tim was geweest. Dat scheelde een hoop problemen, hij wist hoe het moest. Op de terug weg even de formulieren gecheckt, shit hij had een schrijffout in de swiftcode gemaakt. Ik dus weer helemaal terug, tja dat krijg je van al die met de hand geschreven formulieren.

’s Morgens nog even met Johan gegolfd. Op ons baantje. Ging wel aardig. 13 punten op een 9 holer. Ik had 3 weken niet gegolfd, dat merk je meteen. ’s Middags naar Councilbluffs gegaan. Hier woont een collega van ons (Ted). Hij had een event georganiseerd. Flag Football. Erg gaaf. Dit is American football, maar dan zonder tackles. Ik moet zeggen dat het erg leuk is dat American Football. Het gooien en vangen met die rare bal ging best aardig. De regels zijn best ingewikkeld maar het is heel gaaf. Je draagt een riem met aan weerszijden een flag, een reep stof van ongeveer 30 cm. Ipv te tackelen moet je die strook lostrekken. Na 2 uur American Football was ik gesloopt. Het is volle sprint en vervolgens stop, volle sprint, stop. Heel vermoeiend maar erg leuk. Ik heb 2 touchdowns gemaakt.


Aansluitend bij hem in de tuin geBBQ-ed. Ik zeg tuin, maar ik bedoel park. Hij had een lap grond zo groot als 10 voetbal velden. We verzamelden op het erf, vervolgens gingen we met de truck de berg op. Boven op de berg lag een enorm grasveld, je kan hier wel een camping beginnen. Hier werd een enorm kampvuur ontstoken. Heel gaaf. Prachtig uitzicht. Vervolgens worstjes gerookt (hot Dogs) en Marshmellows gegeten.

Zijn kids gaven nog een gitar performance. Dat konden de Thai (ja die waren er ook) niet op zich laten zitten. Zij hebben wel een uur Thaise liedjes gezongen. Erg leuk.

Na afloop nog naar Rednecks gegaan. Hier waren we al lang niet meer geweest. Onze (pas gekochte) cowboy hoeden maakten veel indruk. We werden om de haverklap aangesproken. Moesten voortdurend de dansvloer op, mijn voeten liggen nu nog in de knoop van die ingewikkelde linedance pasjes. Helaas, kregen we ook veel commentaar. Die business shoes, dat kon toch echt niet. Misschien toch ook maar eens van die echte boots kopen, hoewel boots zijn wel erg warm in Thailand……..