Blaffende honden .....

Vandaag, zaterdag heb ik gewerkt. Om de drie weken heb ik een weekend consignatie dienst. De overige weekenden heb je lekker vrij.

Vandaag veel koffie met de jongens in de controle kamer gedronken, op zo’n zaterdag hoor je de echte verhalen, wat speelt er nu werkelijk in de fabriek. Kortom het is leuk en nuttig.

Op de terugweg even langs het ziekenhuis gereden. Ik moest van de docter nog even op controle. Mijn oren waar weer tip top zij hij (kortom als ik door mijn doofheid iets niet hoor, ben ik misschien wel Oost Indisch doof...?).

“s Middag besloten maar weer eens te gaan rennen. Ik ren gemiddeld 3 keer in de week. Op donderdag met Mark over de golfbaan, de overige 2 dagen bij mij thuis op de loopband of in mijn compound. Vandaag de moed gehad om de zwerfhonden maar weer eens te trotseren.

Thailand huisvest enorme hoeveelheden zwerfhonden. In de buurlanden Laos en Cambodja zie je ze haast niet (opgegeten..hond in de pot). Maar in Thailand struikel je er letterlijk over.

Ik ben een moderne renner, voorzien van GPS zoef ik rond. Thuisgekomen download ik dan alle info in mijn computer (ter info wat foto’s van mij ren-activiteiten van de laatste weken bijgevoegd: Linschoten, Spanje en Thailand).

Bij de eerste bocht had ik al spijt van mijn besluit. Veel honden, heel veel honden. Ik putte moed uit het spreekwoord blaffende honden bijten niet. Menigmaal besloten, mijn maaandelijkse porties HOTDOG significant op te voeren (flauw grapje, mag vast niet van de Partij van de Dieren in NL).

Ik woon in een schitterend huis op een prachtige compound, maar direct om de hoek begint de bittere armoede. Mensen wonen in golfplaten hutjes. Veel bezittingen hebben ze niet, meetal hangen alle kleren die ze bezitten buiten voor hun huisje op de waslijn.

Veel vrouwen van mijn collega’s werken in de “Charity” (liefdadigheid). Schrijnende verhalen.Thailand mag dan wel niet echt arm zijn, maar rijk is het zeker niet. De gemiddelde Thai (95% van de bevolking) verdient 200-300 Baht per dag. (4-6 euro). Hier moeten ze alles van doen, als ik een avondje goedkoop ga eten ben ik 300 Baht kwijt. Mijn driver was van de week haast in tranen (Thai huilen niet, loss of Face). Ze was haar telefoon verloren. Kosten 4000 baht, maw dat is voor de gemiddelde Thai 20 dagen werken !!!!.

Thuis gekomen in mijn paleis, realiseerde ik dat al mijn issues van de laatste weken in het niet vallen bij het wonen in zo’n hutje. In het niet vallen bij de HIV verhalen (vrouw 23 jaar, alle 3 de kids ook besmet) die je via via hoort.

Met een andere kijk op de wereld keek ik terug op “mijn leed” van de laatste maand.
• Credit Card geplunderd in Japan (gelukkig zijn de kosten vergoed door de credit card company)
• Auto ongeluk (K Tah kreeg een klapband, daardoor dreigde ze een brommer te scheppen, gelukkig kon ze de brommer nog net ontwijken, door deze manouvre kantelde auto. K Tah was gewond en heeft een tijdje in het ziekenhuis gelegen. Ik zat gelukkig niet in de auto),
• Geen water (dat was best lastig, maar als echte rijkaard was je je dan gewoon in je zwembad),
• Geen electriciteit, dat is ook niet zo vreemd als je ziet hoe ea is aangelegd (zie foto's)
• Door bliksem inslag geen internet en geen telefoon (flink wat spullen in mijn huis doorgebrand)

Met een brede grijns op mijn gezicht, greep ik de volgende doos van de stapel met nieuw aangeschafte apparatuur. Vanavond maar eens een HOTDOG eten ....