Laos, een top vakantie

De vakantie in Laos was prima.

In veel opzichten is Laos vergelijkbaar met Thailand (vooral noord Thailand), tempels, natuur, massages, eten etc. het is wel vele malen rustiger qua verkeer en de mensen zijn erg relaxed/rustig of lui ? In de reisgids stond; de Vietnamezen planten rijst, in Cambodja kijken ze hoe de rijst groeit, in Laos luisteren naar het groeien van de rijst!!!

Reizen naar Laos is alsof je met een tijdmachine terug in de tijd reist. Laos voelt zoals Thailand 50-70 jaar geleden moet zijn geweest. Er zijn geen ketens (geen starbucks, geen Mac, geen...nee geen enkele keten). Er zijn geen supermarkten (zelfs geen 7/11, in Thailand zijn er binnen loopafstand altijd wel meerdere 7/11-buurtsupers). De gezondheidszorg is zeer beperkt. De reisgids omschreef het politiek correct als: leaves a lot to wish for... Ik denk dat zelfs dat nog een understatement is. In Laos is geen industrie, er is maar 1 fabriek...., de brouwerij voor Beer Lao. Ongelooflijk.

Laos is open sinds 1989. Voor die tijd was het land gesloten voor schadelijk “kapitalistische invloeden”. Laos is nog steed een 1-partij staat. De logica is vergelijkbaar met China. Aan het communisme word je met name herinnerd door een aantal gruwelijk lelijke gebouwen, i..e communistische blokken dozen. De regering is goed bezig, scholen, gezondheidszorg, wegen, maar zo’n achterstand is biet zomaar weggewerkt.

Franse invloed merk je overal, straatnaamborden, taal van officiele documenten, bouwstijl, eten (wijn en stokbrood) etc etc. Je betaalt in kippen (niet met kamelen..) in US dollars of Thai baht.

Laos heeft enorm onder de Vietnam oorlog geleden. Officieel was het land niet in oorlog. Amerikaanse piloten droegen burgerkleding tijdens hun vluchten, als ze werden neergschoten moesten ze een gifpil innemen. Op de grond werd de oorlog geleid door “CIA-specialisten”. Ongeveer 50% van de Amerikanen die in Laos werden ingezet zijn er omgekomen. Laos is het meest intensief gebombardeerde land ter wereld tot nu toe. Om de logitiek voor de Vietcong te ontregelen werd het grensgebied tussen Laos en Vietnam met bommentapijten platgelegd, oerwouden ontbladerd etc. Nu nog raken dagelijks vele mensen gewond door onontplofte bommen. In de houing naar het Westen merk je hier echter niets van. Ik heb eens ergens gelezen dat de oorlog werd beleefd als een vulkaan, onontkoombaar. “Wij beschouwen de oorlog als een vulkaan”, “je kunt niets doen om het tegen te houden”, “je probeert alleen je vege lijf te redden”, Het lot bepaalt of je het overleeft of niet”..

Genoeg info, hoe was onze vakantie..

We zijn met de nacht-trein vanuit Bangkok naar Vientiane (de hoofdstad van Laos gegaan), zo’n lange treinreis is leuk om een keer mee te maken, prima geslapen. Visum etc om Laos in te komen was ook een hele aparte procedure maar ging redelijk. We moesten wel 1 dollar extra betalen voor overwerk (was op zondag).

Eerst dus naar Vientiane, beetje rondgelopen, dagje gefietst en een dagje met een tuk tuk naar een beeldenpark (beelden waren leuk, tochtje er naar toe was eigenlijk nog het leukst, zie je nog wat van het landschap). De tuk-tuk mensen leven van rit naar rit, van dag naar dag. Bij aanvang van langere ritten, wordt er met de aanbetaling eerst getankt. De chauffeurs hebben geen geld voor een volle tank, ..!.

Grootste grap was nog dat we bij de belangrijkste tempel op de foto moesten met een paar Thai. ik dacht dat ze ons wilden vragen om een foto van hun te maken maar nee, we moesten met de mannen op de foto ;-))

Daarna met een binnenlands vluchtje naar Luang Prabang, Unesco World Heritage town. Je kunt ook met een bus maar dat duurt ruim 9 uur, dan maar liever 40 min vliegen. In 1995 ! deed je er nog een week over om van Vientiane naar Luang Prabang te reizen, zegt wel iets over de staat van de wegen in Laos !!

Luang Prabang is erg mooi, ook een beetje Frans, niet al te groot, alles is te lopen. De sfeer is erg relaxed, merk je al direct als je daar aankomt. Eerste dag beetje rondgelopen, geklommen naar een uitzichtspunt waar je in alle richtingen het landschap kon bekijken. Ook een traditionele lao massage gedaan, lijkt erg op Thai massage. Meike vond deze erg pijnlijk, ze werd eerst bont en blauw geknepen en daarna met een ongelofelijk hete herbal compress verbrand, brrrr....niet fijn. S'avonds wederom heerlijk gegeten, ditmaal bij een soort frans chateau, mooi uitzicht over de Mekong river

Volgende dag, op Meike’s verjaardag, begon de regen.... Tja, het is de regentijd. Rondgelopen in het stadje, nog meer tempels, museum etc. Interssant detail: op de markt kon je zakjes met bloed kopen, eetsamakelijk. ,s'middags een romantische sunset cruise for two op de Mekong gedaan (in de regen).

Volgende dag officieel begin van de regentijd, boeddistische feestdag, al om half 6 op, de monniken gaan in lange rijen langs de straat om offers in ontvangst te nemen (ze krijgen zoveel dat er jongetjes meelopen met grote manden waarin ze af en toe hun spullen dumpen, nauwelijks meer te tillen !). Sommige manden zijn zo vol dat de rijst eruit valt, geen probleem, gewoon van de straat oprapen, en aan de volgende monnik geven.???!! Mooi gezicht, mooie foto's gemaakt.

Daarna wilden we naar een grot, ca 30 km van Luang Prabang, we hadden al nattigheid moeten voelen toen eigenlijk niemand die richting op wilde maar uiteindelijk vonden we een taxibusje/soort grote tuk tuk. Eerste 20 km waren ok (afgezien van de regen), daarna van de weg af over een enorm modderweggetje. We slipten af en toe maar uiteindelijk kwamen we in het plaatsje aan, daar moesten we met een heel klein bootje de snel stromende rivier over (we kregen beide een paraplu tegen de regen maar we waren toch al volledig nat, hielp niet erg veel dus). Grot was aardig maar het reisje er naar toe en vooral terug was interessanter/leuker. Op de terugweg was er nog meer modder, we moesten zelfs nog duwen om een helling op te komen ! (we zaten behoorlijk onder de modder dus !). We zagen ook nog een tegenligger in de berm liggen en onze chauffeur moest ook nog helpen om een ander busje weer los te krijgen. Vrij heftig dus ! was blij dat we weer in Luang Prabang aankwamen.

We waren behoorlijk afgekoeld en zijn naar een traditioneel lao stoombad gegaan ('íncome generating unit van het rode kruis'). Was erg leuk, en lekker, veel lao, weinig farang. Heb een nieuwe toepassing van yoghurt ontdekt, alle dames smeerden zich in met yoghurt voor en tussen de stoomsessies, real cosmetic food !

Daarna de trekking door de bergen. Had al m'n regenbescherming al klaar want ik verwachtte toch wel het ergste, viel uiteindelijk gelukkig mee. Heb m'n regenponcho maar even aan gehad.

Eerste dag was ca 6 uur lopen, viel mee, we hadden een aardige gids die zei dat wij erg hard doorliepen (voor de bloedzuigers wel ja !!!, als je even stilstond kwamen ze op je af, niet lang stilstaan en speedmarcheren was het credo, ). De tocht was erg mooi maar je moest ook erg opletten waar je liep, het was enorm modderig, kwam soms zelfs nauwelijks tegen de steile hellingen op ! naar beneden was ook glibberen. Op sommige stukken moesten we nog sneller lopen ivm speciale bloedzuigers die nog kunnen springen ook, brrrrrr..... had er behoorlijk veel op m'n schoenen en sokken maar niet op m'n benen gelukkig. Door al de regen, stond het water in de rivieren hog, tot heuphoogte door de rivieren gewaad. Best trots op onze prestatie. We kwamen door een paar dorpjes, echt gewoon zoals je je voorstelt van eeuwen geleden, hutjes van bamboe en gras. In 1 van de dorpjes kregen we een soort stempelkussentje van tabak/rijstmengsel op stokjes om de bloedzuigers te lijf te gaan, die schijnen daar niet van te houden. Als er 1 op je been zat moest je 1 keer op je been drukken met de stempel en zou de bloedzuiger weggaan. gelukkig was het zo modderig dat er op dat stuk niet veel waren.

In een van die dorpjes gegeten en geslapen. De gids had voor ons gekookt, bij kaarlicht opgegeten. Er bleek wel stroom te zijn, van een generator. In de hut tegenover ons was zelfs een TV. Om half negen, kwamen de mensen uit het dorp daar allemaal heen als een soort bioscoop. Bijzonder, midden in de tropen. Om 22.00 ging de generator uit, en konden wij weer genieten van de jungle geluiden.

In Laos zijn 56 talen. Elke stam spreekt zijn eigen taal. Behalve de taal zijn de gebruiken en de gewoontes (door verschillende herkomst) erg verschillend. Kortom Laos is geen land. De regering probeert daar nu wat aan te doen, door scholen in de dorpen te stichten en het vak Laos verplicht te stellen. Onze gids was een aantal talen machtig, waardoor hij onderweg met de verschillende dorpelingen kon praten. In Laos is 50% van de mensen Budhist de andere helft (met name in de jungle) is animist (i.e. naturgeloof). Bij kwalen werd de dorps goeroe geraadpleegd, bij kraamproblemen moest er bijvoorbeeld een dier geslacht worden. Lekker voor de familie, maar de situatie voor de patient werd er nauwelijks door verbeterd. Het sterftecijfer was dan ook enorm hoog. Naast scholen, realiseert de regering nu een minimale medische infrastructuur in het land.


Volgende dag gewekt door de dorpsgong, besloten de korte route te nemen omdat we anders weer door heel veel modder moesten (verstandig he !), met een bootje weer terug naar het beginpunt en weer terug naar Luang Prabang. Daar nog een keer naar het stoombad om weer schoon te worden en nog een keer erg lekker Lao gegeten.

Terugvlucht naar Bangkok was erg vroeg, moesten om 6 uur inchecken, vliegveld ging speciaal voor die vlucht open, alles was nog dicht en werd opgestart. Ook wel bijzonder om te zien.

Laos was meer dan een vakatie, Laos was een experience. We hebben genoten.